नात माणूसकीचं

डोळे ओले झाले तुमचा लेख वाचून, खूप मोठा अर्थ दडलेला आहे लेखात खरंच जेंव्हा पोटाची आग विझवण्याची वेळ येते तेंव्हा माणसाला काय नाही करावे लागते, एक उदाहरण म्हणून त्या आज्जीचा विचार करा: 70 वय, या वयात शरीराची साथ नाही मिळत, ती बिचारी आज्जी ऊन, पाऊस, थंडी या अश्या परिस्थितीत तिथे राहून पोटाची खळगी भरण्याचा प्रयत्न करत असणार. शप्पथ सांगतो आता लिहिताना सुद्धा रडायला येत. काहीच आणि कशाचीच सोय नाहीये आपल्या देशात. इथे फक्त स्वार्थ चालतो. एकीकडे मोठं मोठ्या गोष्टी आणि दुसरीकडे असे भयानक वास्तव.

kupach Chan Pan dolyat panich anlat ho, Kon, kut, kas, Kashalla bhet hoto Te Tya devachi Ch Marji pan manus Kup bayanak paristiti tun challay he karay, Aaji ch Kam Kup Chan vatla... shevat vachun tr Kup dhuk jalay...........

arth purn satya katha,tumche vichar kalun tumchya baddal khup abhimaan vatatoy, hrudaydravak katha,khup sundar likhan,kautuk karayla shabd kami pdle........